“ลูกจ๋า หนูทานเค้กนี้ไม่ได้นะคะ หนูจำได้ไหมว่าหนูแพ้นมวัว ไข่ ถั่ว แป้งสาลี ใช่ไหมคะ”
คำพูดนี้ถูกนำมาใช้ครั้งแล้วครั้งเล่ากับลูกสาวตัวน้อยของเรา หัวใจพ่อแม่แตกสลายทุกทีที่ลูกนั่งมองคนอื่นทานขนม
เป็นความรู้สึกที่ทรมานมากๆ ที่คนอื่นไม่มีวันจะเข้าใจ เราเชื่อว่าเด็กที่แพ้อาหารทุกคนต้องได้รับความสุขจากการทานขนมเหมือนเด็กปกติคนอื่นๆ
เอฎาสามารถแพ้อย่างรุนแรงได้ทันทีที่ทานแค่ละอองฝุ่นของอาหารที่เอฎาแพ้ เราจึงซื้ออุปกรณ์ทำเบเกอรี่ใหม่หมด และ
ทำครัวขึ้นมาใหม่เพื่อผลิตขนมให้เอฎาโดยเฉพาะ ต่อไปนี้ เอฎาไม่ต้องนั่งมองคนอื่นทานขนม ในขณะที่ตัวเองนั่งน้ำตาไหลอีกแล้ว
ในเมื่อเราสามารถทำให้ลูกสาวตัวน้อยของเรามีความสุขได้แล้ว เราก็อยากจะทำให้เด็กที่แพ้อาหารคนอื่นมีความสุขเช่นกัน
เราจึงเปิดเป็นเบเกอรี่แห่งนี้ขึ้นมา